ΦΩΣ ΠΙΣΩ ΑΠ ΤΙΣ ΓΡΙΛΙΕΣ

Daylight from the closed window

only in Greek - press on thambnails for SlideShows

Περπατώντας αργά στην προκυμαία, υπάρχω; λες κι ύστερα…………. βλέπεις γύρω πρόσωπα τσαλακωμένα από το λήθαργο, την αϋπνία, να νυστάζουν αλλά να μη θέλουν να κοιμηθούν, συμπιεσμένα από την πρέσα και τις καθημερινές σκοτούρες. Μαύρα, σκοτεινά, αλλοιωμένα, ποζάρουν στενάχωρα και θλιμμένα στον πλανόδιο φωτογράφο. Το γέλιο τις περισσότερες φορές παγωμένο, που βγαίνει μόνο τη στιγμή της πόζας κι αυτό με τα δόντια σφιχτά σχεδόν να τρίζουν χωρίς λίγο χαχανητό.

Κλειστές καρδιές, κλειστά τα σπίτια και τα παράθυρα. Μισόκλειστα μάτια για να μην τα βλέπουν όλα, κι όταν ανοίγουν το βλέμμα απλανές, αόριστο ψάχνει στον ορίζοντα προς την Ανατολή για το φως που θα ’ρθει, το περιστέρι, το λιόκλαδο, την ελπίδα, έτσι, για να μη τελειώσει άδοξα τούτη η παλιοζωή. Έρχεται από μακριά ένα ρεμπέτικο και μας συντροφεύει μέσα στο σκοτάδι. Σε μια ταβέρνα κάποιοι προσποιούνται πως τάχα διασκεδάζουν. Μπήκαμε στο περιθώριο. Μούχλα και υγρασία .

Τρίζουν τα κόκαλα από την ακινησία και την προσμονή. Και δεν γίνεται τίποτα. Ο ύπνος έρχεται βαθύς εκεί που δεν το περιμένεις, δεν το θέλεις. Αυτό ήτανε ήρθε το τέλος λοιπόν; ΟΧΙ, όχι δεν παραδίνω τα όπλα έτσι κι εύκολα. Υπάρχει ελπίδα , να τη μπήκε μέσα από τις γρίλιες , τα μισόκλειστα πατζούρια. Ναι ξημέρωσε καινούρια μέρα. Είναι ενοχλητικό να βλέπεις το καινούριο φως πίσω από τις γρίλιες, οι κόρες συστέλλονται απότομα και πονάνε ένα πόνο γλυκό. Να το όραμα. Ήρθε το περιστέρι, η ελπίδα, ο ήλιος που σε χαϊδεύει σαν ένα απαλό θεϊκό χέρι.

Πήραμε κουράγιο, κάτι πρέπει να γίνει σήμερα που θα αλλάξει τα πράγματα, δεν μπορεί κάτι θα γίνει …. Κι η μέρα ξεκινά μ’ ένα καφέ στα γρήγορα και πάμε στη δουλειά μας για να γυρίσουμε το βράδυ κατάκοποι, στα σκοτεινά πίσω από τα μισόκλειστα παράθυρα. Τίποτα, τίποτα δεν έγινε πάλι. Φτου! Γαμώτο!… Η μόνη ελπίδα για φως την ώρα τούτη είναι το θερινό σινεμά, εκεί που τα θαλασσινό αεράκι κουνάει έντονα το μπερντέ και βλέπουμε τις φάτσες μας, στο πανί που ανεμίζει να γίνονται γελοίες, σαν σε μαγικό καθρέφτη.

Βλέπω την ζωή μου να την παίζουν άλλοι και γελώ μαζί μου. Βλέπω το όνειρό μου ζωγραφισμένο να προβάλλεται πάνω στο πέτρινο τοίχο της πλατείας του χωριού από τους πλανόδιους και περιμένω να ξημερώσει. Βαρέθηκα το τεχνητό φως. Όμως φοβάμαι να κοιμηθώ στα σκοτεινά για να μην ονειρευτώ τα φωτεινά όνειρά μου. Σκέφτηκα μια φορά να τα ζωγραφίσω όμως κάποιος που ξέρει και διαβάζει την σκέψη μου είπε πως ……<ΔΕΝ ΖΩΓΡΑΦΙΖΟΝΤΑΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ>

ΜΠΑΜΠΗΣ ΚΟΙΛΙΑΡΗΣ

Χίος Καλοκαίρι 1999. Κεντρικό θέμα: “ Φως πίσω απ τις γρίλιες ”

Συμμετοχή σε τρεις ομαδικές εκθέσεις με 100 μονοτυπίες .

α) Ιδ. εργαστήρι Κυριακής Γλύκα , β) Ανάβατος, γ) ΔΗ.ΠΙ.Χ.