Πιέστε τα εικονίδια για να δείτε μεγαλύτερες εικόνες εδώ.....In Eglish

ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΤΙΣ ΣΦΙΓΓΕΣ

Το παιχνίδι με τις Σφίγγες άρχισε το 1981 όταν ξεκίνησε η συνεργασία μου με κάποιο τοπικό εργαστήρι παραδοσιακής και λαϊκής τέχνης. Ένα από τα μοτίβα που χρησιμοποιήθηκαν περισσότερο πάνω σε κεραμικά σκεύη ήταν και η Σφίγγα.

Αργότερα το 1983 όταν προσλήφθηκα από τον Δήμο της Χίου σαν σχεδιαστής στο Τεχνικό Τμήμα, είχα και την αρμοδιότητα της επιμέλειας των γραφικών όσων αφορούσαν τα έντυπα που χρησιμοποιούσε ο Δήμος. Βεβαίως το έμβλημα του Δήμου δεν έλλειπε από κανένα και μάλιστα τις περισσότερες φορές ειδικά στις μεγεθύνσεις έπρεπε να ξανασχεδιαστεί με το χέρι , λόγω έλλειψης μηχανικών μέσων αναπαραγωγής. Να φανταστεί κανείς ότι στο Δήμο τότε υπήρχε μόνο ένας πολύγραφος και ένα φωτοτυπικό μηχάνημα παλαιού τύπου με χημικά.

Χρειάστηκε λοιπόν να σχεδιάσω τη Σφίγγα όπως ήδη προϋπήρχε, εκατοντάδες φορές μέσα στα δεκαπέντε χρόνια υπηρεσίας μου. Είναι γνωστό πως η επανάληψη είναι μήτηρ πάσης μαθήσεως, αλλά για κάποιο που θέλει να δημιουργεί συνεχώς νέα πράγματα, γίνεται βαρετό.

Ετσι γεννήθηκε η ιδέα της δημιουργίας νέων σχεδίων της Σφίγγας που να είναι βασισμένα στη Χιώτικη ιστορία. Θα έπρεπε λοιπόν να αποδοθεί η ιστορία μέσα από την γνώριμη μορφή της Σφίγγας αλλά και μέσα από πολλές παραλλαγές της προκειμένου να καλύψει ορισμένα κενά όπου δεν έχουμε δείγματα της Σφίγγας. Όπως π.χ. την περίοδο του Βυζαντίου, τα νεώτερα χρόνια, το μεσοπόλεμο αλλά και την σύγχρονη εποχή μας.

Τα πρώτα σχέδια ήταν επηρεασμένα από τις γνωστές φόρμες της Σφίγγας του Κήπου και της Βιβλιοθήκης Κοραή . Στην συνέχεια, χρησιμοποιήθηκαν κινήσεις και στάσεις από γάτες, με το κεφάλι της << Σφίγγας των Αργέντων >>. Κρατήθηκαν τα χαρακτηριστικά του προσώπου και της κόμμωσης της, καθώς και τα φτερά της που κάθε φορά ανάλογα με την στάση του σώματος άνοιγαν ή έκλειναν για να υποδηλώσουν την κατάσταση ή το πάθος.

Αργότερα εγκαταλείφθηκε η ιδέα του αιλουροειδούς και το σώμα αντικαταστάθηκε με γυμνό γυναίκας που συνέχιζε όμως να έχει τα άκρα και την ουρά λιονταριού. Στο τέλος η Σφίγγα ντύθηκε για να αποδώσει και άλλα νοήματα όπως αυτή του Βυζαντινού στρατιώτη που προσκυνά τα ιερά και όσια ή η άλλη του Ραβδοσκόπου που ψάχνει να βρει φλέβα νερού.

Εγιναν έτσι αρκετά σχέδια και πολλές τροποποιήσεις στην τεχνική της γραφής για το πόσο έντονο ή απαλό έπρεπε να είναι το κάθε σχέδιο. Το ίδιο θέμα σχεδιάστηκε με πενάκι σινικής, αργότερα τοποθετήθηκε σκιά με πινέλο και τελικά ξανασχεδιάστηκε μόνο με λεπτό πινέλο. Έτσι τα περισσότερα σχέδια έγιναν δύο ή και τρεις φορές για την επιλογή του καλύτερου που θα μπει στο πακέτο με τις σαράντα Σφίγγες. Μερικά από αυτά ήταν εξ ίσου καλά σε όλες τους τις αποδόσεις και δυσκόλεψαν πολύ την επιλογή .

Ενα άλλο πολύ σημαντικό θέμα ήταν η παρουσίαση όλης αυτής της σχεδιαστικής δουλειάς μέσα από τίτλους - λεζάντες. Έπρεπε να αποδοθεί με λεκτικό τρόπο το καλύτερο νόημα του κάθε σχεδίου για να γίνει κατανοητό χωρίς να κουράζει αλλά αντίθετα να δίνει ένα ευχάριστο τόνο. Αυτές οι λεζάντες γράφτηκαν απ ευθείας στα αρχαία Ελληνικά για να ταιριάζουν στο γενικότερο μήνυμα του συνολικού έργου. Οι υπότιτλοι πήραν την τελική τους μορφή μετά από ορισμένες γραμματικές και συντακτικές διορθώσεις με την βοήθεια της καθηγήτριας κυρίας Αθηνάς Λουτράρη, που δεν ήταν εύκολο να τις θυμάμαι από τα μαθητικά μου χρόνια

Η δουλειά αυτή πρωτοπαρουσιάστηκε στην ατομική μου έκθεση , τον Ιούλιο του 1998 σε δεκαπέντε μόνο αριθμημένα τεύχη με χειροποίητο εξώφυλλο. Τότε ο Δήμαρχος της Χίου κ. Γιώργης Βαρκάρης έδειξε ενδιαφέρον για το συγκεκριμένο πακέτο και με την συμπαράστασή του εκδόθηκε αυτό το λεύκωμα με 500 αντίτυπα ως αναμνηστικό .

Χίος Νοέμβριος 1998

ο Ζωγράφος